เทพทรู Overgear ตอนที่ 1
[คำเตือน!!]
โปรดอ่านเพื่อเข้าใจศัพท์เฉพาะจะทำให้อ่านได้อรรถรสยิ่งขึ้น
ดันเจี้ยน(Dungeon) หมายถึง สถานที่ที่หนึ่งภายในเกม โดยทั่วไปจะมีลักษณะเป็นด่านหลายด่าน หรืออาจจะเป็นหอคอย ชั้นใต้ดิน และชั้นสุดท้ายมักจะมีบอส หรือหัวหน้า ให้ผู้เล่นไว้พิชิต
กิลด์(Guild) หมายถึงกลุ่มขนาดใหญ่ที่รวมตัวกันเพื่อเป้าหมายในการเล่นเกมบางอย่าง เล่นช่วยกันเก็บค่าประสบการณ์ เก็บระดับ แชร์ข้อมูล เป็นสังคมย่อมๆภายในเกม มีทั้งหัวหน้ากิลด์และสมาชิกกิลด์หลายระดับ หากนิยามง่ายๆ จะเรียกว่า สมาคม
วอน(won) หมายถึงสกุลเงินของประเทศเกาหลี
เควส(Quest) หมายถึงภารกิจที่ได้รับมอบหมาย โดยปกติจะมีของรางวัลให้สำหรับผู้ผ่านภารกิจ และบทลงโทษสำหรับผู้ทำภารกิจล้มเหลว ภารกิจจะมีระดับความยากและการค้นเจอได้หลายระดับ
ไอเทม(Item) หมายถึงของทุกชิ้น ตั้งแต่ อาวุธ เสื้อผ้า เครื่องใช้ ยาเพิ่มพลัง ของสำหรับภารกิจ อุปกรณ์ต่างๆที่สามารถเรียกใช้ได้
ทักษะ(Skill) หมายถึงความสามารถของตัวละครแบ่งเป็นสองแบบคือแบบติดตัว(ใช้อัตโนมัติ) และแบบเรียกใช้งาน บางทักษะจำเป็นต้องมีเงื่อนไขในการใช้งาน การได้ทักษะแต่ละอันมามีได้หลายวิธีทั้งของรางวัลภารกิจ ทักษะประจำอาชีพ
อาชีพ(Job) หมายถึงลักษณะของตัวละครภายในเกม อาชีพที่แตกต่างจะสามารถได้ทักษะคนละแบบ หรือทักษะการต่อสู้ที่หลากหลาย มีอาชีพหลายแนวทางเช่นอาชีพสายต่อสู้ อาชีพสายผลิต
ค่าสถานะ(Stat) หมายถึงความสามารถของตัวละครแบบติดตัว เช่นพลังกาย พลังชีวิต ความอึด ความชำนาญ เมื่อระดับเลเวล(Level) เพิ่มมากขึ้นจะได้พ้อย(Point)สะสมเพื่อเพิ่มค่าสถานะให้แก่ตัวละครภายในเกมได้
ระดับ(Level) หมายถึงดัชนีหรือตัวเลขที่เอาไว้บอกความสูงต่ำเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ
ค่าประสบการณ์(Exprience) หมายถึง ค่าประสบการณ์สะสม แต่ละระดับจะสะสมค่าประสบการณ์ต่างกัน เมื่อค่าประสบการณ์สะสมจนเต็มระดับปัจจุบันจะทำให้ระดับ(level) เพิ่มขึ้น เมื่อระดับเพิ่มขึ้นจะได้พ้อยสะสมไว้เพิ่มค่าสถานะ
ตอนที่ 1
หลังจากเข้า ‘ถ้ำบรรจบทิศเหนือ’ เขาก็จบการเดินทางในสามเดือน เขาเป็นพยานที่ได้เห็นอุปกรณ์ต่อสู้สูงเท่าภูเขาในระยะสายตา
อาวุธยุทโธปกรณ์จำนวนมากเป็นสีสันสดใสทั้งเขียว เหลืองและม่วง ถ้าข้ามองจากมุมพวกนี้ก็คงบอกได้ว่าเป็นเศรษฐี! ข้าต้องการทั้งหมดนี่ แต่มันเป็นไปไม่ได้
[ไม่สามารถเก็บไอเทมชิ้นนี้ได้]
“ขี้เหนียวจริงๆ”
ไอเทมพวกนี้ไม่สามารถเก็บไว้ได้แม้จะมีอยู่ข้างหน้าเขามากมายแค่ไหนก็ตาม! เมื่อหยิบมันใส่กระเป๋า มันก็กลับไปที่เดิมเหมือนภาพหลอน นี่เหมือนกับพายในอากาศหรือไม่ก็ผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ไม่สิ หญิงที่แต่งงานแล้วยังต่างจากพายในอากาศ เรายังสามารถได้ผู้หญิงนั้นถ้าพยายามมากพอ
ในที่สุดเขาได้แต่จ้องมองไอเทมเหล่านั้นไกลๆและเสียใจอย่างสุดซึ้ง
‘ความจริง...หากผู้เล่นสามารถได้รับของพวกนี้ สมดุลอาจจะพังทลายลง ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ ผมเข้าใจ’
ผมไม่ได้มาที่นี่ครั้งแรกเพื่อของพวกนี้ พอปลอบใจตัวเองเสร็จก็มองเหล่ากองอุปกรณ์ข้างหน้า มีหนังสือเก่าเล่มหนึ่งวางบนโต๊ะสีทองเงาระยิบระยับ
“ในที่สุด...”
ความยากลำบากที่พบเจอระหว่างมาที่นี่ก็ผ่านเข้าภายในใจเขา ของเหลวไหลออกมาทางจมูกและน้ำตาหยดเป็นสาย ขอบคุณพระเจ้าที่ผมอดทนและดื้อดึงมาถึงตอนนี้ ไม่งั้นผมอาจจะออกจากเกมเพราะภารกิจที่ยากบรรลัยนี่ ผมรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้เคลียร์ภารกิจนี้สำเร็จ
“คุคุคุ...ปุวะฮ่ะฮะฮ่าาาาา!!! พบมันแล้วววววว โอ้ววววว เย่เย่เย่เย่!”
เควสเหี้ยระดับ S ที่เป็นไปไม่ได้จนต้องยอมแพ้ ด้วยความบังเอิญ ตายไปมากเท่าไหร่กับภารกิจเดี่ยวอันนี้ ไอเทมพังไปเท่าไหร่เมื่อหมดความคงทน?
ช่างตีเหล็กชาวมนุษย์ที่มีทักษะเหนือกว่าดวอร์ฟ แพ็กม่า! ได้สำเร็จสุดยอดทักษะระดับพระเจ้า!
ใบหน้าของเอิร์ลแอสชอว์โผล่ขึ้นมาในใจ คนที่ทำให้ผมต้องมาที่นี่ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าโซนต้องห้ามของอาณาจักรนิรันกาล
“ถ้าเรานำสิ่งนี้ให้เขา จะสามารถได้รับดาบดวงตะวันสินะ? ถ้าได้มันมาจะไม่มีใครจะสู้เราได้ในเวลาต่อจากนี้ บิดาเถอะ! จะให้แกจ่ายคืนอย่างสาสม!”
ความสุขเพิ่มมากขึ้นเมื่อผมหยิบหนังสือขึ้นมา
[คุณได้รับหนังสือช่างฝีมือในตำนานระดับแรร์!]
[คุณไม่มีสถานะที่เหมาะสม สามารถตรวจสอบรายละเอียดได้โดยใช้ดวงตาแห่งพัลลาเลียน]
[คุณต้องการใช้ดวงตาแห่งพัลลาเลียนหรือไม่?]
“หนังสือเล่มนี้ต้องใช้ดวงตาแห่งพัลลาเลียนเลยหรือ? ไอเทมประเมินระดับสูงน่ะนะ?”
ดวงตาแห่งพัลลาเลียนเป็นไอเทมตรวจสอบที่ราคาแพงมาก หกเดือนก่อนที่ผมซื้อมันได้เพราะว่าได้แจ็คพ็อต แต่น่าเศร้าใจและไม่อาจหักห้ามใจไว้ได้ ดวงตาถูกหยิบออกมาจากกระเป๋า
“ผมไม่พลาดโอกาสทองเช่นนี้ได้...”
ผมวางไอเทมตรวจสอบค้างไว้และตรวจสอบโต๊ะทอง จะมีทางไหนไหมที่จะนำโต๊ะทองนี้ออกไปได้ แต่มันไม่ขยับเขยื้อนสักนิด ทั้งเตะ ดึง แม้กระทั่งกัด! มันเป็นไอเทมทรูที่ไม่มีเจ้าของชัวร์ๆ
“อ๊าาาาาาา เก็บอะไรไม่ได้สักชิ้นเพราะไอ้ระบบเกมนี้มีประสิทธิภาพเกินไป เวลาอันมีค่าสามเดือนของฉานนนนนนน”
ผมจ้องมองหนังสือในมือ
‘ถ้าจะให้สิ่งนี้กับแอสชอว์ งั้นคงต้องตรวจสอบด้วยไอเทมราคาแพงจริงๆสินะ?’
ข้ากัดฟันสู้กับจิตใจตัวเองก่อนจะดึงดวงตาแห่งพัลลาเลียนออกมา ต้นเหตุของความปวดร้าวสามเดือน
“ตรวจสอบ”
[หนังสือของพัคม่าระดับหายาก]
ระดับ: ตำนาน
หนังสือเล่มนี้มีเทคนิคของพัคม่า ช่างฝีมือผู้ปลดแอคขีดจำกัดของมนุษย์ คนที่เปิดหนังสือเล่มนี้จะกลายเป็นช่างฝีมือในตำนาน
ผลลัพธ์: กลายเป็นผู้สืบทอดของพัคม่า
เงื่อนไข: ไม่มี
* ระดับและค่าสถานะจะเปลี่ยนไปเมื่อใช้
[ไอเทมระดับตำนานได้ถูกค้นพบ!]
[ชื่อเสียงโดยรวมเพิ่มขึ้น 500 ]
ร่างกายผมเริ่มสั่นเทา
“หวะ...หวาาาาาา...แจ็คพ็อตตตตตต...”
มันเป็นไอเทมระดับตำนาน! ชื่อเสียงโดยรวมเพิ่ม 500 แค่เพราะค้นพบมัน! บ้าไปแล้ว! เพราะชื่อเสียงมันขึ้นยากถึง 100 แม้ในเมืองเมืองหนึ่งเท่านั้น
‘ชื่อเสียงก็คือชื่อเสียง แต่….’
ผมมองอย่างงุนงง กลัวว่าจะตกหล่นอะไรไป พออ่านใหม่อีกครั้งเนื้อหายังเหมือนเดิม
“แจ็คคคพ็อตตตต~~~~~~~~”
นี่มันไม่ใช่ภาพหลอน ผมตื่นเต้นมากๆและลืมหายใจไปชั่วขณะ ตอนนั้นคิดว่านี่แค่หนังสือทักษะ แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นหนังสือเปลี่ยนคลาส? จะแบบไหนก็ตาม มันเป็นระดับตำนานนะโว้ย! นี่เป็นคลาสที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกกกกก!
“แถมยังไม่มีเงื่อนไขในการใช้งาน...”
น้ำตาไหลออกเป็นสาย ในปีที่ผ่านมา ต้องกู้เงินไปเท่าไหร่กับเรื่องงานสนุกๆนี่ เพื่อไอดีซาทิสฟาย(Satisfy) และยังขาดเรียนอีก เพื่อนหายไปทีละคน เพื่อนเก่าที่โรงเรียนต่างหัวเราะเยาะฉัน ทุกคนคิดว่าผมขี้เกียจ…
แผนเดิมของผมคือการขายไอเทมระหว่างเล่นเกมไปด้วยและเปลี่ยนมันเป็นเงินเพื่อที่จะเอาไปจ่ายที่กู้มา ค่าบัญชี และค่าเทอม แต่ไม่มีอะไรราบรื่น การทำเงินมันยากมาก ผมต้องอดทนถอดอุปกรณ์ของตัวเองและนำอุปกรณ์บางชิ้นออกไปขาย
แต่ตอนนี้มันมีความแตกต่างออกไปแล้ว ความน่าตื่นเต้นแล่นผ่านร่างกายจนสั่นสะท้านนนน
“มันจบแล้ว...ฉันต้องกล่าวอำลาชีวิตที่เหมือนฝันร้ายนี่เสียที!”
ไอเทมเปลี่ยนอาชีพระดับตำนาน! ถ้านำมันไปลงทะเบียนประมูลขายบนเว็บไซต์ ราคาการซื้อขายอาจจะสูงถึงสิบล้านวอน!
ไม่สิ มันเป็นไอเทมที่ให้กับอาชีพที่ดีที่สุดท่ามกลางผู้เล่นสองพันล้านคน มันจะคุ้มค่าแค่สิบล้านวอนได้ยังไง? ผมแน่ใจว่ามันอาจจะไปแตะอย่างน้อยร้อยล้านวอน ผมไม่อยากจะคิดว่าด้วยมือตัวเองจะสามารถกำเงินขนาดนั้นได้ จินตนาการไม่ถึงเลย!
“ปุวะ ฮะฮะฮะฮ่า!! พ่อจ๋า! แม่จ๋า! นี่คือสิ่งที่สุดท้ายที่ลูกทำได้ ตอนนี้มันถึงเวลาออกจากเกมและไม่ต้องหางานทำแล้ว! ครอบครัวของเราจะได้ไม่ต้องอายลูกข้างบ้านเสียที! อิฮี่ๆๆ! โอ๊ปป้า สุดท้ายผมก็ทำได้ ท่านไม่ต้องอายทุกครั้งที่เราเจอไปเจอกันนอกบ้านอีก!ตอนที่เพื่อนจะมาเล่นด้วยกันที่บ้าน ผมจะไม่มีข้ออ้างและข้อแก้ตัวใดใดทั้งสิ้น! และเพื่อนของฉัน! เพื่อนโรงเรียน! ผมไม่ได้เป็นไอ้เด็กขี้แพ้ติดเกมอีกต่อไปแล้ว! ผมจะกลายเป็นผู้ประสบความสำเร็จด้วยเกม! ผมจะก้าวไปหาพวกเจ้าเอง ปุวะ ฮะฮะฮ่า!!”
ผมจ่ายสิบล้านวอนเพื่อนมาซื้อแคปซูลและดอกเบี้ยที่กู้มาก็เพิ่มเดือนละแสนวอน
‘อายองยังคงน่ารักอยู่สินะ...’
ผมจินตนาการถึงศิษย์เก่าตอนมัธยมปลายที่เจอกันครั้งแรกสองปีก่อนในรถเมืองนอกคันหนึ่ง ความสำเร็จที่ได้รับนี้คิดว่าเธอคงไม่ปฏิเสธผมอีกครั้ง หลังจากนั้นผมหน้าแดงด้วยความเขินอาย นี่มันรักครั้งแรกน่ะสิ! อายอง...
“โอเค เอามันไปขาย!”
ภารกิจ? ไม่สงไม่สนมันแล้วตอนนี้ เห็นได้ชัดว่ารางวัลเป็นอาวุธระดับหายาก ไม่มีอะไรมาเทียบราคาหนังสือเล่มนี้ได้ ความสัมพันธ์กับเอิร์ลแอสชอว์อาจจะดิ่งลงและถึงขั้นจบความสัมพันธ์เนื่องจากผมไม่ได้มีภารกิจอะไรต่อจากเขา แต่ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธเงินร้อยล้านวอนตรงหน้านี้
“ออกจากเกม!”
ผมเปล่งเสียงออกอย่างมั่นใจ หน้าต่างแจ้งเตือนเด้งขึ้นข้างหน้าเขาทันที
[คุณไม่สามารถออกจากเกมได้ตอนนี้]
[เอิร์ล แอสชอว์ปรากฎตัว]
“……?”
กลุ่มอัศวินกระโจนเข้ามาในถ้ำทำเอาตกใจ หลังจากนั้นเอิร์ลแอสชอว์ก็โผล่ออกมา ผมตื่นตระหนกที่เขาพบกับผมแล้วและใบหน้าเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ
“นักเดินทางผู้โง่เขลา เจ้ายังโลภเหมือนเดิม”
[ภารกิจ ‘การขอร้องอย่างลับๆของเอิร์ล แอสชอว์’ (S) เปลี่ยนเป็น ‘ความโกรธเกรี้ยวของเอิร์ล แอสชอว์’ (SS)]
[ความโกรธเกรี้ยวของเอิร์ล แอสชอว์]
ระดับความยาก: SS
เอิร์ล แอสชอว์เลือกคุณเนื่องจากค่าเฉลี่ยระดับกลางๆ ความโง่เขลาของคุณและเพราะคุณเอาเปรียบเขา เขาได้มอบความไว้วางใจกับคุณเพื่อที่จะหาหนังสือพัคม่านี้ที่แม้เขาก็ไม่แน่ใจว่าจะมี
เขาสังเกตคุณและมาหาอย่างเร่งด่วนเมื่อได้ข่าวว่าคุณเข้ามาใน ‘ถ้ำบรรจบทิศเหนือ’ เอิร์ล แอสชอว์เป็นพยานรู้เห็นเหตุการณ์ที่คุณพยายามทำตาบอดกับหนังสือพัคม่าเล่มนี้และไม่มีความตั้งใจที่จะยกโทษให้ เขาตั้งใจที่จะสังหารคุณทิ้งและนำหนังสือพัคม่าเก็บไว้เอง
* ความสัมพันธ์กับเอิร์ล แอสชอว์ลดลง 100
* เนื่องจากการกระทำของคุณ ชื่อเสียงทั้งหมดที่คุณสร้างไว้ในพาเทรียนได้หายไปและคุณกลายเป็นคนเลว ความสัมพันธ์กับเมืองพาเทรียนลดลง 40 พวกเขาจะตราหน้าคุณว่าเป็นหัวขโมย
เงื่อนไขการเคลียร์ภารกิจ: การตายของเอิร์ล แอสชอว์และอัศวินคุ้มกัน
รางวัลที่ได้รับ: ได้รับฉายา ‘ผู้สังหารขุนนาง’
* ผู้สังหารขุนนาง: ปัญญา - 50
ขุนนางทุกคนในอาณาจักรจะเกลียดและต่อต้านคุณ อาชีพของคุณจะถูกจำกัด ความสัมพันธ์ของเจ้านายและลูกน้องจะเพิ่มขึ้น
ภารกิจล้มเหลว: ระดับลดลง 2
คุณจะไม่สามารถเข้าพาเทรียนได้อีก
ทหารพาเทรียนทุกนายจะฆ่าคุณเมื่อพบเห็น]
พาเทรียนเป็นเมืองเริ่มต้นที่ฉันได้สร้างตัวละครนี้ครั้งแรก ฉันได้สร้างชื่อเสียงไว้จำนวนมากตอนสำเร็จภารกิจในพาเทรียนตั้งแต่ยังระดับ 1 จนถึงปัจจุบัน และความสัมพันธ์กับประชาชนตอนนี้เพิ่มขึ้นเต็มแล้ว
ทุกการซื้อสินค้าจะได้ลดราคา 20% และขายสินค้าจะได้กำไรมากขึ้น 15% มีประชาชนที่ให้เควสลับเมื่อเข้าหาเขา แต่ความสำเร็จพวกนี้หายไปอัตโนมัติเมื่อเควสนี้อัพเดต
“...อาาาา ไอ เชี่ยเอ้ยยยย”
คำสาปสบถเกิดขึ้น
“เอิร์ล แอสชอว์...ไม่สิ เหี้ย! ไอ้เชี่ยเอ้ยยยยย บังคับไปทำภารกิจที่ไม่แน่ใจว่าจะหาเจอรึเปล่า!! ถ้าหนังสือพัคม่านี้แม่งไม่เจอ กุคงสู้อย่างไร้สาระไปเป็นเดือน! แกมันก็แค่ไอ้หน้าด้าน ยังอีก แกยังชุบมือเปิปสร้างเรื่องฉาวโฉ่ให้ในพาเทรียนอีก? ไอ้ขยะโสโครก!”
‘ได้สบถคำด่าซะที พวกอัศวินหัวร้อนดึงดาบออกมาถืออย่างไว เอิร์ล แอสชอว์ยั้งมือไว้และเริ่มพูดขึ้นอย่างเย็นชา “คุณเลือกที่จะทรยศเราก่อนแล้ว ก่อนที่คุณจะรู้ตัวว่าคุณหลอกเราเสียอีก ถึงอย่างนั้นคุณยังแสดงได้อย่างภูมิใจ”
“รางวัลที่สมเหตุสมเผลหลังจากพยายามทำภารกิจมาอย่างยากลำบากเนี่ยเรียกว่าความโลภ? ไม่มีความแน่นอนเลยสักนิด!”
เขาพูดอย่างเยาะเย้ย
“ผมไม่ได้สัญญาที่จะให้รางวัลเมื่อคุณกลับมาหรอ? พวกเราเข้ามาติดต่อคุณ และคุณละเมิดความเชื่อใจเราด้วยความโลภของคุณเอง”
นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมจะต่อกรได้กับประโยคนี้ และปิดเสียงทิ้งไป สถานการณ์ของเอิร์ล แอสชอว์เพิ่มขึ้นเมื่อเขาเริ่มที่จะพูดไร้สาระ
“คุณเป็นชายที่น่าสงสารจริงๆ ตั้งแต่ที่ผมจับตาดูคุณผมรู้สึกได้ แต่ไม่นึกคุณจะได้ทำสิ่งที่พิเศษที่ไม่คาดฝันว่าคุณจะหาถ้ำที่มันหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์นี้เจอ ผมจะลงโทษความเขลาของคุณเพื่อเป็นรางวัลแด่การฟันฝ่ามาจนถึงตอนนี้ ผมจะฆ่าโดยไม่ให้คุณรู้สึกเจ็บละกัน”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น